De kracht van een verhaal

Vorige maand nam ik deel aan het ​SmåBUS Internationaal Kinderboekenfestival in Zweden. Ik gaf er een workshop 'schrijven voor illustratoren' en daar had ik op voorhand best wel wat zenuwen voor.  
Een volwassen publiek van professionals aan het werk zetten en toespreken in het Engels, dat doe ik niet elke dag. Wat zouden die mensen van mij verwachten? Hoe zouden ze de workshop ervaren?
Er zaten deelnemers bij uit Turkije, Zweden, Finland en Noorwegen, allemaal mensen die ik niet kende. Dat voelde redelijk 'veilig'. Maar er zaten ook enkele Nederlandse en Vlaamse illustratoren bij naar wie ik eigenlijk opkijk en die zou ik nu moeten gaan vertellen hoe ze de opbouw van een tekst beter kunnen aanpakken en wat ze kunnen doen als ze vastzitten bij het schrijven van een verhaal? Het koude zweet brak me al weken op voorhand uit! 
Maar de workshop ging  goed en achteraf kwamen enkele deelnemers mij zelfs feliciteren.
Dat zorgde ervoor dat ik de rest van mijn verblijf in Zweden op wolkjes zweefde.

Op de website van SmåBUS staat:

'Onder het thema VERTELKRACHT & LEESPLEZIER biedt SmåBUS schrijvers en illustratoren een platform waarop inspiratie en vakkennis over kinder- en jeugdliteratuur gestimuleerd worden. Hier komen gepubliceerde kinderboekenauteurs en -illustratoren elkaar tegen in een inspirerende omgeving tijdens lezingen, workshops en 1001 spontane ontmoetingen. Een heerlijke mix van jonge en minder jonge boekenmensen uit verschillende landen, met verschillende opvattingen, maar allen met respect voor elkaar en voor het belang van kwalitatief hoogstaande kinder- en jeugdliteratuur.'

Daar is geen woord van gelogen. Neem de dagelijkse portie boeiende lezingen/workshops en tel daar de aanwezigheid van iets meer dan vijftig illustratoren en schrijvers bij die bovendien elke dag alle maaltijden met elkaar delen en je krijgt vanzelf een ongekende en constante golf van inspiratie. Het knetterde daar in Ädelfors.

Voor mij persoonlijk was het bezoek aan  Astrid Lindgrens Näs het absolute hoogtepunt van  SmåBUS.
Het was in elk geval een zeer bijzondere ervaring om in het geboortehuis te mogen rondlopen van de dame die mijn jeugd en mijn dromen op onvoorstelbare wijze heeft beïnvloed met haar personages Pippi en Ronja.
Dankzij haar verhalen geloofde ik dat dromen nooit onmogelijk zijn en dat je je niet door je omgeving moet laten vertellen wat wel of niet haalbaar zou zijn voor jou.
Dankzij haar borg ik mijn onmogelijke droom nooit op. Ik hield er mij aan vast.  
Astrid leerde mij dat niks te gek was. Geen droom te groot, geen plan onmogelijk. Ik geloofde haar.
En zie waar dat geloof mij bracht.  
Dàt is de kracht van een verhaal.