Zelden een groep zo enthousiast meegemaakt als gisteren in Tielt. Bij elk boek dat ik bovenhaalde schreeuwden minstens een vijftal kinderen dat ze het hadden gelezen of dat ze het zelf thuis in de boekenkast hadden staan. Maar net dat ene boek dat ik die dag niet bij had bleek het populairst. Ik vermeldde het wel: '... en toen schreef ik een boek over een zusje dat haar...' 'Broer verkoopt! Ja, dat hebben wij gelezen!!!' Dat waren geen vijf of zes kinderen meer, dat waren er zo'n twintig. Ik stond even met mijn mond vol tanden. 'De juf heeft het voorgelezen?' vroeg ik. 'Jaaaaaa!' klonk het enthousiast. En dat ze geknutseld hadden. Affiches om hun eigen broer te verkopen. Met kortingsbonnen en al! Ze gloeiden en stuiterden en wipten op hun stoel. Die juf had méér gedaan dan voorgelezen. Ze had die kinderen warm gemaakt voor het verhaal, hun vuurtje opgestookt, de klas in vuur en vlam gezet en op het spannendste moment het boek weggelegd. Ze sloeg het boek toe en zette de kinderen aan het werk. De hele klas kroop in het hoofd van Kaat. Kaat die dringend haar broer kwijt wilde. Hoe moest Kaat dat aanpakken? Hoe zouden zij dat zelf doen? 'Je moet liegen!' besloot de één. 'Hem liever en mooier en flinker maken dan hij echt is,' wist de ander. 'Doen ze in de reclame ook altijd.' 'Geef de kopers korting! Of geef ze een cadeautje als ze hem willen kopen.' 'Zet er GRATIS op!' Na het knutselen las de juf dan eindelijk het einde van het boek voor. Een dag later kreeg ik diezelfde groep kinderen voor mijn neus in de bibliotheek van Tielt. Een groep die nog nagloeide en -zinderde. Een groep die stond te springen om nog meer boeken te lezen en er helemaal kopje-onder in te duiken. Een juf of een meester kan een kind doen groeien, kan een kind verder
doen springen dan het durft, kan vensters en deuren opengooien, daar waar het kind enkel een muur zag staan. Een juf of een meester kan begeesteren en enthousiast maken. Gisteren ontmoette ik twee juffen van dat kaliber: juf Nancy en juf Alexandra van het tweede leerjaar uit De Wijzer in Aarsele. Diepe buiging! (Foto's: Alexandra Walcarius)
0 Comments
Het voorbije jaar schreef ik onder andere voor uitgeverij Van In. Ik mocht zes leesboekjes schrijven voor Bib-BoX, hun nieuwe leesmethode . Het was een erg fijne opdracht. Ik kreeg een vooraf bepaald aantal woorden, een leesniveau en een thema opgelegd. Dat thema kon variëren van bv. 'dieren' tot 'emotioneel'. En het leesniveau varieerde van heel laag zoals in 'eet me niet op, uil!' tot heel hoog zoals in: 'Mijn oom de inbreker'. Een verhaal over Urban Exploring vertel je niet zo makkelijk in één tot tweelettergrepige woorden natuurlijk. Ik merkte dat de beperkingen binnen de opdracht net een boost betekenden voor mijn creativiteit. In de boekjes met een lager leesniveau moest ik op zoek naar een simpelere manier om de dingen te omschrijven. Een mol die beweert last te hebben van buikpijn en winderigheid kan die woorden niet gebruiken in een verhaal voor het eerste leerjaar. Dat wordt dus: 'mijn buik is rot. ik laat scheet na scheet.' Lekker duidelijk en de kinderen op wie ik het verhaal uitprobeerde vonden het hilarisch. Wanneer je verbazing wil uitdrukken, gebruik je dat woord liever niet. Niet alleen heeft het teveel lettergrepen, de tekst wordt ook veel levendiger wanneer je omschrijft hoe het hoofdpersonage zich gedraagt. Je schrijft dus niet: 'ik wist van verbazing niet waar eerst gekeken', maar: 'Mijn mond viel open.' Erg duidelijk én binnen het lage leesniveau. Ook de thema's prikkelden me. Zo moest één van de boekjes een sociaal thema hebben. Zelf schrijf ik liever grappig en avontuurlijk. Het boekje dat ik schreef: 'Het lijstje van Sjors' gaat over een oude eenzame man die in een veel te groot huis woont en een jongen die opgroeit in kansarmoede. Zielig? Laat die zakdoek maar zitten: het is een erg humoristisch en avontuurlijk verhaal met een goed einde geworden. Kijk maar eens hieronder! (illustratie: Chris Vosters) Tsja, een beetje auteur zet een thema zoveel mogelijk naar zijn of haar hand natuurlijk!
Ik mocht voor deze zes boekjes trouwens met zes verschillende talentvolle illustratoren samenwerken: Ann De Bode, Steven D'Hondth, Chris Vosters, An Van Dooren, Laura Janssens en Marieke van Ditshuizen zorgden voor werkelijk prachtige illustraties. Ondertussen zijn de boekjes in druk gegaan. Ik wacht met spanning op de auteursexemplaren. Van twee boekjes zag ik ondertussen al de cover. Ik plaats ze hieronder. Misschien ontdek je de boekjes binnenkort wel in jouw klas! Een auteur is een gelukzak.
In de naam 'auteur' zit de vervulling van minstens één grote levensdroom: het publiceren van een boek. De dag waarop je boek in de winkels ligt, met wat geluk op een stapel of zelfs in de etalage, bevind je je in een staat van uiterste euforie. Meer wens je niet. Denk je. Want je beseft het dan nog niet, maar je bent verloren. Gedoemd om altijd te blijven hunkeren. Naar mooier en groter, naar dikker, naar meer.... Een vertaling, een (lees)lintje, een favoriete illustrator, een taal, een stofkaft, een prijs, een leuke opdracht, een positieve recensie, een herdruk, gloeiende fanmail, een bestseller, .... De lijst is eindeloos. En wanneer de ene wens wordt vervuld, staat daar alweer de volgende te dringen. 'Ik wil..., ik wil..., ik wil....!' 'Hoor je mij, zie je mij? Wanneer mag ik?!' Een auteur is een junk met een wenslijstje. Altijd op zoek naar de volgende roes. En tussendoor ploeter je verder: twijfelend over je boek in wording, onzeker over hoe je laatste nieuwe boek het zal doen, ongeduldig en eerzuchtig en soms best wel ongelukkig. Want de toppen zijn hoog, maar de valleien vaak diep, langgerekt en eenzaam. Eigenlijk is een auteur een gelukzak gedoemd om tussendoor vaak ongelukkig te zijn. Maar vandaag ben ik gelukkig. Ik mocht twee wensen van mijn lijstje strepen: 1. een Engelse vertaling 2. een stofkaft Laat mij nu dus maar jodelen en blij zijn. Straks hoor je mij niet meer. Zo meteen stop ik dit geluksgevoel veilig in mijn rugzak. Het zal mij vooruithelpen wanneer de dagen weer enkel uit twijfelen en onzekerheid lijken te bestaan. Je hebt zo van die weken waarin je rondloopt met een hoofd dat zo vol zit met dagelijkse beslommeringen en afspraken dat alle inspiratie lijkt te verdampen nog voor je vingers de juiste toetsen weten aan te slaan. Weken waarin je zo hard aan jezelf twijfelt dat je je oprecht begint af te vragen of je ooit nog een nieuw boek zou kúnnen schrijven had je er wel de tijd en de moed voor. Want jij bent dan wel erg trots op je laatste boek, maar misschien is dat helemaal niet terecht?
Durf je het dan wel aan om nog een nieuw boek te schrijven? Zit daar eigenlijk wel iemand op te wachten? Kommer en kwel en veel belachelijk zelfmedelijden, dat besef je ook wel. Maar wanneer de twijfel en de onzekerheid toeslaan klinkt de innerlijke stem die je tot de orde roept nooit luid genoeg. En dan komt opeens dat ene mailtje binnen. Een berichtje van een collega-auteur die je, ook al ken je haar niet en zag je haar nog nooit in het echt, wel zou kunnen zoenen. Want zij joeg in één keer alle donkere wolken uit je hoofd. Haar mailtje gaf je niet alleen de duw richting schrijftafel, maar meteen ook het nodige zelfvertrouwen om daar weer echt aan de slag te gaan. En daar ben je haar zo ontzettend dankbaar voor. Dankjewel, Simone! (bericht hieronder geplaatst met toestemming van de auteur) Gisteren kreeg ik een leuk mailtje van uitgeverij De Eenhoorn: de Kleine Schildpad en Yomi zetten hun reis verder.
Nadat ze eerder al naar Brazilië trokken, vliegen ze nu helemaal naar de andere kant van de wereld: Korea. Een nieuwe vertaling dus en daar ben ik heel blij mee! Het blijft elke keer weer een feestelijk gevoel om zo'n mailtje te krijgen. Toen ik mijn allereerste boek schreef, zo'n 19 jaar geleden, had ik nooit durven dromen dat kinderen uit vier continenten mijn boeken zouden lezen. Want ondertussen verschenen er al vertalingen in: - Europa - Zuid-Amerika - Azië - Oceanië Een leuk lijstje. En dat mag zeker nog uitgebreid worden, al vrees ik dat Antarctica moeilijk zal worden ;-) De kaart hieronder vind je (uiteraard zonder mijn gekrabbel) op https://www.kaartenenatlassen.nl, Op zoek naar eender welke soort wandkaart, kaart of atlas? Wedden dat je vindt wat je zoekt op https://www.kaartenenatlassen.nl? Het boekje 'Uil, eet mij niet op!' (ill. Ann De Bode) dat ik schreef voor de BIB-BOX van uitgeverij Van In, was oorspronkelijk geselecteerd voor de promobox van de leesmethode.
Helaas telt het boekje, dat geschreven werd voor heel jonge lezertjes, niet genoeg pagina's om verlijmd te kunnen worden in de Poolse drukkerij waar de boekjes worden gedrukt. En er is geen tijd over om het nog op tijd ergens anders te laten drukken, want de promobox moet al binnenkort verschijnen. 'Eet mij niet op, uil!' valt zo door een technisch probleem uit de promobox en dat vind ik ontzettend jammer. Iedereen heeft wel een favoriet personage. Wanneer lezers mij een mailtje sturen ter voorbereiding van een boekopdracht hangt daar vaak een vragenlijstje aan vast. Dan wordt er naar mijn schrijfroutine gevraagd: hoelang, hoeveel, waar, wanneer en hoe vaak? Of naar mijn nog te verschijnen boek: wanneer, waarover, hoe vlug en schrijf je eens over mij? En dan komen de persoonlijke vragen: wat is je lievelingsboek, -film, -eten, -personage? De eerste drie veranderen bijna elke maand - er verschijnt zoveel prachtigs en ik ontdek nog steeds zoveel lekkers - maar mijn lievelingspersonage blijft al jaren dezelfde grande dame: Lady Violet Crawley. Ze observeert vriend en vijand en serveert hen pijnlijk eerlijk haar mening. Het lijkt wel of niets of niemand haar kan raken, alsof ze nergens door aan het wankelen kan worden gebracht. Tegelijk heeft ze een fantastisch gevoel voor humor en schuilt onder al die lagen uiterlijk vertoon gewoon een meisje dat graag gezien wil worden. Alleen heeft dat meisje besloten om zich voor haar gevoel van eigenwaarde niet te meten aan wat anderen van haar denken. Iemand zei ooit eens: 'wanneer je voor je gevoel van eigenwaarde afhankelijk bent van anderen, dan is dat anderenwaarde.' Met dat motto en een geweldig gevoel voor humor, zo wil ik oud worden. Op zondag 8 november vind je mij vanaf 14u00 (in zaal 2 op stand 212) bij de beste uitgeverij van het land: De Eenhoorn.
Ik zal er zitten met mijn pen in de aanslag en stapels boeken om te signeren. Tot dan! En breng ons gerust de Eenhoorngroet! (uitgever Bart Desmyter toont hieronder alvast hoe het moet) Het voorbije weekend las ik voor uit mijn boek 'Tok Is Het Beu' in Standaard Boekhandel Bredene. Ik liet de kinderen ook 'boekmonsters' knutselen. 'Boekmonsters' zijn monstertjes die je over de hoek van je pagina schuift. Zo houden ze bij waar je stopte met lezen. Bladwijzers dus. De kinderen vonden ze fantastisch en ze gingen enthousiast aan de slag. Het ene na het andere unieke monstertje verscheen... en al gauw zag je ze overal in de winkel opduiken! Klik op de plaatjes hieronder om de foto's volledig te bekijken.
Zaterdag 24 oktober ben ik één van de gasten in Standaard Boekhandel Bredene. Samen maken we er een geweldig leuk feest van.
Wees welkom en vier met ons mee! P.S. met onderstaand adres in je gps, rij je zonder stress! Standaard Boekhandel Bredene Brugsesteenweg 21 8450 Bredene Dat ik de voorbije maanden niet heb stilgezeten las je al in het vorig berichtje. Ik schreef onder andere een aantal leesboekjes voor educatieve uitgeverijen. Vandaag kwam de postbode een eerste doos met daarin vijf boekjes uit de Verrekijkerbieb brengen. De Verrekijkerbieb wordt uitgegeven door uitgeverij Die Keure en hoort bij hun leesmethode voor het lager onderwijs. Je vindt de boekjes dus niet in de boekhandel. Maar mocht één van de titels je interesseren, dan mag je mij altijd mailen. Ik stuur je mail dan door naar de juiste persoon binnen de uitgeverij. Die laat je dan wel weten of je het boekje apart kunt bestellen en hoeveel het dan, inclusief verzending, kost. Voor deVerrekijkerbieb schreef ik non-fictie. Dat betekent 'niet verzonnen'. Soms zijn werkelijk gebeurde verhalen ongelofelijker dan verzonnen verhalen. Zo redde een slang ooit zijn baasje uit een brand en werd Malala bijna vermoord omdat ze naar school wou. Geloof je het niet? Toch heb ik het niet verzonnen. Zo vind je nog veel meer waargebeurde verhalen in de boekjes hieronder. En als er geen verhalen in het boek staan, dan vulde ik het van kaft tot kaft met leuke knutsels! illustraties door Lucy Elliot Illustraties door Marieke van Ditshuizen Illustraties door Frow Steeman
De voorbije 8 maanden schreef ik vooral voor educatieve uitgeverijen. Van één van die uitgeverijen beginnen de pdf's en covers nu binnen te lopen. Bij een andere uitgeverij moeten de illustratoren nog aan de slag.
Het is altijd erg spannend om te zien hoe een verhaal dat je schreef door een illustrator vertaald wordt naar beelden. Voegen ze een extra dimensie toe aan het verhaal? Trekken ze het verhaal open? Verrijken ze jouw tekst? Soms valt het tegen. Dan moet je als auteur even slikken. Maar meestal zijn de illustraties een echt cadeautje. Dat was zeker het geval bij 'Prinsesje Van Ijs' dat ongelofelijk sfeervol werd geïllustreerd door Steffie Padmos (meer illustraties uit het boek postte ze hier) en 'De Wonderen Van Sint-Nikolaas' waar Maarten Zerelik zijn magie op losliet (meer hier). Vier Plus Vier Is Acht, het boek dat ik samen met Inge Misschaert schreef, is als themaboek pesten opgenomen in de mooie reeks 'Boektoppers' van uitgeverij Van In. (boekenpakket 2de leerjaar)
Het leuke aan auteur zijn is dat de postbode best vaak aanbelt met een pakje. Dat was gisteren ook weer zo. In dat pakje zat een nieuw boek. Een boek dat eigenlijk een stukje uit een oud boek is. Een populair stukje. Zo populair dat het blijkbaar zijn eigen kaft verdiende. En zo werd een hoofdstuk uit 'Hond Weet Alles En Wolf Niets' een apart boekje: 'Wolf En Hond Op De Maan'.
Ik krijg vaak de opmerking dat het best jammer is dat mijn naam niet op de kaft vermeld wordt, maar dat vind ik echt oké. Ik ben namelijk auteur bij De Eenhoorn, niet bij Lannoo. Dit was een non-fictie opdracht. Wel een hele leuke omdat ik mocht schrijven met een lieve vriendin, dat wel. Maar de boeken die ik niet in opdracht schrijf geef ik niet uit bij Lannoo. Bovendien zijn Wolf en Hond gewoon de geesteskinderen van Sylvia en heb ik geen letter bijgedragen aan de fictie. Zo is dat ook duidelijk. Het oorspronkelijke boek 'Hond Weet Alles En Wolf Niets' kreeg ondertussen een tweede druk en een Vlag En Wimpel van de Griffeljury. Maar dat wisten jullie natuurlijk al. Net voor de zomer werden op de MidzomerKinderboekenBorrel van de CPNB de Griffels, Penselen en Vlag & Wimpels bekendgemaakt. 'Hond Weet Alles en Wolf Niets', het boek dat ik samen met Sylvia Vanden Heede schreef viel er in de prijzen. We kregen een 'Vlag en Wimpel' in de categorie informatief en daar ben ik waanzinnig blij mee! In het juryrapport staat onderandere: 'De uitgebalanceerde samenwerking tussen een fictie, een non-fictie-auteur en een illustrator levert een schat aan informatie op, verpakt in een aantrekkelijk, vakkundig geschreven, humoristisch dierenverhaal.' 'De goed gedocumenteerde en vlot geschreven informatie reikt verder dan wat doorgaans over bovengenoemde onderwerpen voor jonge kinderen wordt geschreven.' Hieronder vind je het volledige juryverslag:
|
WelkomHieronder vind je de laatste nieuwsjes. Oud(er) nieuws
November 2023
Berichten ouder dan augustus 2015 vind je op:
http://ingebergh.blogspot.be |